Apostoł Jakub i tron Dawida

Asher Intrater

Pisma Nowego Przymierza rozpoczyna rodowód Jeszuy, począwszy od Abrahama do Dawida (Mateusz 1:1-17). Fragment ten ma za zadanie pokazać, że Józef, „przybrany” ojciec Jeszuy, pochodził z linii Dawida, w związku z czym Jeszua był prawowitym dziedzicem tronu Dawida.

W 15 rozdziale Dziejów czytamy o sprzeczce między starszymi i apostołami odnośnie roli pogan w Królestwie. W radzie tej uczestniczyli główni duchowi przywódcy wierzącej społeczności pierwszego wieku, w tym Paweł i Piotr. Wzięli w niej udział również Jakub (brat Jeszuy), który jej przewodził (Dzieje 15:19).

Dlaczego przyznano mu tak wysoką pozycję? Być może, dorastając u boku Jeszuy posiadł głębię mądrości i prawości? Być może uhonorowano go jako brata Jeszuy? Ja osobiście sądzę, że mogły być jeszcze dwa inne powody: jeden związany z rodowodem a drugi ze zborem w Jerozolimie.

Jakub był synem Marii (Miriam) i Józefa. Był więc w prostej linii potomkiem Dawida i, tak jak Jeszua, posiadał również prawo do tronu Dawida. Możliwe, że apostołowie w porządku swych obrad uznali królewskie pochodzenie Jakuba oraz jego prawo do sprawowania rządów.

Tak jak Piotr otrzymał „klucze” królestwa (Mateusz 16:19) a Paweł stał się apostołem pionierem w niesieniu ewangelii aż po krańce ziemi (Dzieje 1:8), Jakub służył jako apostoł nadzorujący zbór w Jerozolimie, złożony w większości z żydowskich wierzących "gorliwie przestrzegających Prawa" (Dzieje 21:20).

Związek z przymierzem Dawida i jego stolicą mógł się wydawać bez znaczenia dla Kościoła przez 2000 lat gdy Izrael był na wygnaniu. Teraz jednak, gdy przybliża się powtórne przyjście Jeszuy, będzie on ponownie zyskiwał na znaczeniu.

Ortodoksyjni Żydzi modlą się pięć razy dziennie o przywrócenie „tronu Dawida” w Jerozolimie, co miałoby aspekt zarówno religijny jak i polityczny. Ma to również znaczenie dla międzynarodowego Kościoła oraz mesjańskiej resztki. Modlitwa „Błogosławiony, który przychodzi” (Mateusz 23:39) jest wezwaniem Jeszuy do powrotu i zajęcia miejsca na tronie Dawida (Izajasz 9:5-6).

Przymierze Boga z Dawidem to proces prawny, który ustanowił boskie rządy i władzę na ziemi (II Samuela 7:13-16). W jerozolimskiej radzie uznawany był duchowy autorytet, ustanowiony na podstawie tego właśnie przymierza. Dzięki temu trwała nadzieja, że Jeszua powróci któregoś dnia aby władać ziemią.

Tak jak pochodzenie z linii Dawida i związek z jego przymierzem było warunkiem koniecznym przy narodzinach Jeszuy, tak podobny związek może okazać się ważny w czasie powtórnego przyjścia. Pewnego rodzaju nowa grupa mesjańskich apostołów lub rada w Jerozolimie, posiadające żydowskie korzenie, mogłyby być środkiem na przyłączenie się międzynarodowego Kościoła w czasie gdy przygotowujemy się do zaproszenia Jeszuy do powrotu i objęcia tronu Dawida.

Serce niezdolne do urazy

Francis Frangipane, fragment

Bóg chce dać nam nowe serca, których nie sposób obrazić – serca „niezdolne do urazy”. Posiadanie takiego serca nie jest jakimś drugorzędnym i zbytecznym dodatkiem. Urażone serce może przeobrazić się w „serce z kamienia” (Ezechiel 36:26).

Gdy pozwalamy aby uraza zagnieździła się w naszych sercach, ma to poważne duchowe konsekwencje. Gdy ktoś nas obraża, nawet gdy jest to osoba nam bliska, musimy iść i porozmawiać. Jeśli nie porozmawiamy z nią, zaczniemy rozmawiać o niej. Zdradzamy tę relację poprzez szeptane obgadywanie za plecami tej osoby, wystawiając na światło dnia jej słabości i grzechy. Możemy kamuflować tę zdradę mówiąc, że szukamy tylko porady. Jeśli jednak spojrzymy wstecz okaże się, że mówiliśmy źle o tej osobie znacznie zbyt wielu „doradcom”. Naszym rzeczywistym celem nie było uzyskanie duchowej pomocy dla nas samych, ale chęć zemsty na tych, którzy nas obrazili.

Nie potykamy się o głazy ale o kamienie – rzeczy względnie małe. Być może osobowość któregoś z przywódców nam nie odpowiada lub jakiś przyjaciel bądź członek rodziny nie spełnia naszych oczekiwań i łatwo się obrażamy.

Panie, przebacz mi, że tak łatwo dawałem się obrazić i że pielęgnowałem w sobie urazy. Podaruj mi serce niezdolne do urazy, takie jakie miał Jezus Chrystus. Pełny artykuł i więcej informacji tutaj.

Modlitwa o Egipt

Bractwo Muzułmańskie było jednym z twórców idei „politycznego” islamu, innymi słowy, przejmowania rządów i wprowadzania prawa szariatu. Patronowali również Hamasowi w Gazie. Ich upadek po zaledwie roku sprawowania rządów będzie wielkim szokiem na całym Bliskim Wschodzie.

Generał Al-Sisi, przywódca w armii egipskiej,  stał się jedną z ważniejszych postaci. W tym roku, pod jego przywództwem, współpraca między Izraelem i Egiptem odznaczała się bezpieczeństwem.

W przyszłym tygodniu mamy nadzieję uzyskać bardziej szczegółową analizę sytuacji w Egipcie zarówno z arabskich jak i izraelskich źródeł. W międzyczasie módlmy się:

l  o umocnienie wiary egipskich chrześcijan

l  o bezprecedensowe przebudzenie dla ewangelii

l  aby ustalenia odnośnie bezpieczeństwa między Izraelem a Egiptem pozostały stabilne

l  aby egipska armia pozostała siłą moderującą i hamującą zapały Bractwa Muzułmańskiego

l  aby Arabowie na całym świecie zrozumieli, że przejmowanie rządów przez siły islamskie nie jest dobrym rozwiązaniem

l  aby nowa koalicja rządząca przeprowadziła najpotrzebniejsze reformy ekonomiczne oraz zapewniła minimum socjalne.